regen

Shamura zette een stille glimlach op haar gezicht
"ik tel tot drie... 1.....2.....3!" zei Shamura die in een flits de kogel eruit had gehaald
en tevreden neerlegde en toen met haar poot wat water over de wond gooide

safeil zette zijn tanden op elkaar.
de pijn was vrij snel over, uitgeput ging hij liggen naast shamura.
bedankt zei hij terwijl hij opschoof en ruimte maakte voor shamura in de grot.

"Nee jij bedankt" zei Shamura zacht
die toen Safeil aankeek "Als jij der niet voor was gesprongen had ik me daar no een wonde" zei Shamura die zacht glimlachte

oke, zei safel die de kleine grot weer in kroop.
hij tikte met zijn poot naast zich.
kom er bij zei hij, er is ruimte genoeg.

Shamura keek nieuwschierig naar waar Safeil tikte en ging er toen maar bij liggen
eindelijk hoorde ze tenminste ergens(eizzle xD) bij
Shamura keek nog steeds stil naar de maan terwijl ze niet eens wist of iemand haar nu wat vroeg of iemand anders haar wat vroeg

safeil dacht wel iets toen shamura naast hem gin liggen.
licht blozend keek hij naar de wand van de grot.

Shamura staarde stil naar de maan tot de zelf nog naar safeil keek "Bedankt" mompelde Shamura voordat ze
aanstalten maakte te vertrekken

safeil wou liever nog eve praten en probeerde haar tegen te houden...
voorzichtig zette hij zijn poot op haar staart.
ik denk, zei hij, dat ik mijn eerste partner nog mis.

Shamura keek verbaasd naar Safeil en toen naar haar staart en legde zich toen maar weer neer
naast Safeil niet begrijpend waarom hij haar eigenlijk tegenhield

kun je niet.. zei hij, even blijven.
anders ben ik zo alleen, zei safeil.
toe nou, dacht hij, vraag gewoon of ze hier wil blijven slapen.

Shamura keek Safeil aan maar knikte daarna
"T zou wel zielig zijn je zo achter te laten" zei Shamura daarna

soeleil keekhaar aan, maar zei niks.
diep in hem wou hij het toch zeggen.
ik.. ik, stamelde hij, ik vind je wel aardig maakte hij er van.

Shamura keek hem even aan ze herrinerde hem nog toen ze hem onmoette beetje arrogant omdat hij niemand kende maar als je hem eenmaal kende..
Shamura keek Safeil stil aan " Ik vind jou ook wel aardig" zei Shamura terug
Komaan dacht Shamura zacht deed ze weer eens lomp met het praten

safeil keek naar shamura.
nu wou hij even met haar praten maar hij wist niks te zeggen.
wil je hier blijven slapen? floepte hij er opeens uit.

Shamura keek nog verbaasder dan net
en dacht snel na Logeren/ wat zal ik zeggen ja of nee...
maar voordat Shamura zich er bewust van was was het woord "ja" al uit haar mond

oke slikte safeil.
hij strekte zich uit en ging liggen.
daarna nestelde safeil zichg onder een bedje vn takken en bladeren...

Shamura keek nog steeds even verbaasd voor zich uit en legde haar kop op haar poten waarna ze in slaap viel..

's nachts werd safeil wakker.
hij schrok van shamura haar poot die op zijn rug lag.
safeil besloot haar wakker te maken.

"Huh watte" zei Shamura geschrokken toen ze merkte dat het al vroeg in de ochtend was
stond Shamura beschaamd op
"ik ga weer ehm... es jagen!" zei Shamura snel "doeii!"

gekkie, zei safeil.
het is midden in de nacht, zei hij.
ik werd alleen wakker van jou poot op mijn rug.

"Huh" zei Shamura die helemaal in de war raakte
en toen maar weer een stukje verderweg van Safeil in slaap viel

safeil zag dat het ging regenen en trok shamura naar binnen.
hij viel tegen haar aan in slaap.
maar hij kon de slaap niet vatten.

Shamura keek nog verbaasder en voelde hele kleine vlinders in haar maag
Shamura kon net als Safeil de slaap maar niet vatten sinds wanner was ze zo'n goede vrienden met hem?
verward bleef Shamura maar wakker

safeils hoofd zat vol met gedachten.
de meest knagende gedachte was:
ben ik echt verliefd op shamura.

Shamura keek even naar Safeil en schoof toen een stuk opzij en keek naar de wand van de grot niet veel te zien..
Shamura keek wer voor zich uit maar schrik zich te pletter ineens verscheen een bliksemschicht
en begon het te stormen "Ah!" zei Shamura die helemaal wegkroop zo diep als het kon de grot in
van de angst