Zilt Zand

Nube liep over het strand. Het was er rustig, je voelde de zoute wind en de bewegingen van de zee.
Meeuwen krijsten en lieten schelpen op de rotsen vallen.
'knak, knak' klonk er steeds.
Nube geeuwde, sprong op een hoge rots en keek uit over de zee.
Au, haar kop!
''Stomme meeuwen,'' zei Nube boos terwijl er een schelp naar beneden rolde.

soeleil liep langs.
hij keek steeds van de meeuwen naar nube, hoi, zei hij.

Nube schrok en keek achterom. ''Hoi,'' zei ze argwanend. ''Wie ben jij?''

ik bn soeleil, zei soeleil.
en jij bent?

''Nube,'' zei Nube kort en sprong van de rots af. ''De zee is mooi, hé?''

ja, knikte soeleil.
de zee is toch een van de mooiste dingen.

Nube staarde naar de lucht en huilde voorzichtig.

soeleil tikte haar op haar rug.
waarom huil je, zei hij.

''Ik mis mijn familie,'' snikte Nube. ''Ze zijn allemaal omgekomen in de Grote Brand.''

oke, slikte soeleil.
mijn familie is ook ver weg, slikte hij.
ik zie je nog wel is oke?

''Oké.'' Nube zuchtte even en liep toen het Woud in.

Kiyu rende na de nieuwe jaguar. ''Wie ben jij?''

Nube draaide zich om. ''Nube,'' antwoordde ze kort.

'hallo' zei kyona die aangewandeld kwam en soeleil een lik gaf

Nube rekte zich uit. ''Wie ben jij?'' vroeg ze aan Kyona.