Tijdelijk slaapplekje

Shamura keek Safeil rustig aan
"oke en nu gewoon,rustig ik bijt niet..jou niet tenminste"

ok glimlachte safeil.
vraag haar gewoon, zei de engel in hem.
wijs haar gewoon af, zei de duivel, er zijn veel betere

Shamura keek ens naar Safeil en wendde even haar blik af
Als hij vraagt zeg je ja zei het engel geval in haar
wijs m af er komen nog betere weet je nog toen hij zo arrogant deed?
Shamura schudde haar kop
ze Mocht Safeil waarom zou ze hem dan afwijzen

safeil schudde ook met zijn hoofd.
per ongeluk raakte hij shamura.
helemaal rood wendde hij zijn blik af.

Shamura keek Safeil aan en kreeg zachte blosjes op haar wangen
oh nee hij ziet die dingen! dacht Shamura

safeil dacht precies hetzelfde.
verward keek hij steeds heen en weer.
toen sloeg hij zijn ogen even neer...

Shamura keek nog steeds naar de grond en toen weer naar Safeil
"ii-i-ik.." Shamura zweeg..

safeil keek weer terug.
wat ga je nu zeggen dacht hij.
verward bleef hij shamura aankijken.

Shamura keek verward naar Safeil wat zou ze nu zeggen..?

safeil vond het fijner om eerst nog maar even wat te zwijgen.
hij kroop nog veel dichter tegen shamura aan.
hij legde even zijn poot op haar rug, en trok hem snel weer weg.

Shamura keek verward
Huh.. dacht ze stil
waarna ze toch zachtjes glimlachte

safeil vrstoorde de stilte.
ik..ik.. stamelde hij.
we zijn nu al een tijdje samen, zei hij.
enne....
zeg het, zeiden zijn gedahten weer

Shamura keek stil naar Safeil
Onderbreek m nu niet eerst hij dwaalde door haar gedachte

..... safeil kwam niet verder.
wat moeten e nog voor je doen zeiden zijn gedachten.

Shamura twijfelde
"Ikkeuh.." verlegen zweeg Shamura "Partners?" floepte het eruit
Shamura slaakte opgelucht een zucht "Dat ook weer eruit" zei Shamura opgelucht

ja... zei safeil zacht.
ik wil niks liever.

Shamura gaf Safeil verlegen een lik "Was dat nu zo moeilijk te vragen..?" zei Shamura daarna
terwijl ze erbij stilstond dat het vragen nog niet eens zo erg was

eignlijk niet, zei safeil.
maar ik mis nog steeds iemand anders in mijn hart.

"Vroegere partner..?" zei Shamura met een brok in haar keel zij had hetzelfde...

ja, knikte safeil.
nona heette ze, op een nacht was ze verdwenen...

Shamura knikte "Ik zag mijn vroegere partner iedere dag .We zaten in dezelfde groep
tot de dag voordat ik werd verjaagd uit mijn vroegere gebied toen liet hij me in de steek.. die dag daarna was hij dood gevonden en ze dachten dat ik het was..." Shamura zweeg even en zette haar kaken op elkaar "ik heb daarna geen stap meer in ziijn richting gezet nadat hij.. nouja me in de steek liet, ik was het niet"
tranen glinsterden in Shamura's ogen

ik weet niet eens of nona er nog is, zei safeil.
ze was echt iedere seconde bij me, overal.
tot er een of andere poema kwam.

Shamura keek Safeil zacht aan en zweeg even
wat moest ze nu zeggen..?
verward keek Shamura voor zich uit had ze dan nu geen antwoord?

safil had net zo min antwoord op shamura.
hij nestelde zich dicht tegen haar aan en gaf haar en likje.

"De antwoordloze Poema's" grinnikte Shamura terwijl ze een lik teruggaf